Nieuwe wereld

Tweede kerstdag en ik dacht ik ga mijn ervaringen van de afgelopen dagen/weken weer eens even met jullie delen.

Mijn vorige blog eindigde ik op het terras van Crystal Dive Resort op Ko Tao en kon jullie melden dat deze jongen de schoolbanken weer in mocht. Gelukkig was het niet zo erg als ik me van vroeger kan herinneren… en waren de twee dagdelen ook weer zo voorbij en konden we allemaal zeggen dat we ons examen gehaald hadden. Dit hield in dat we een middag het zwembad onveilig gingen maken en dat was het ook echt. Oooh my boeddha, wat hebben we daar gelachen zeg. Met oefeningen als “masker afdoen onderwater, mondstuk uitdoen onderwater tot gewichtloosheid oefenen” brachten we daar dus wat uurtjes door. De volgende dag stonden de eerste twee open water duiken op het programma en dat was ook best wel weer spannend…. We gingen deze duiken naar een diepte van zo’n 12 tot 18 meter en oefende vooral weer alle mogelijk voorkomende “problemen/uitdagingen”. Het was geweldig, het was top, het was echt zooooo gaaf… de onderwater wereld is zo enorm gaaf. Er zijn zoveel mooie vissen daar beneden, het koraal zo fascinerend en wat me het meest opviel is het gemak van ademhalen onderwater. Dag vier stond nog steeds in het teken van veel oefenen, maar ook in het teken van het maken van een video….. die ze die avond in de bar zouden draaien.

Na deze dag waren we gecertificeerd open water duikers…. Maar omdat ik er zo enorm van genoten had, ben ik doorgegaan voor mijn Advanced Open Water cursus. Wat inhoud dat je een aantal specialisaties mag kiezen…. (wij kozen de diepduik, nachtduik, gewichtloosheid duik, navigatieduik en visherkenning). De gewichtloosheid duik (buoyancy) hield in dat we door hoepels moesten zwemen, over de kop en dat soort ongein. We kozen deze duik omdat het gewoon heel makkelijk is als je je buoyancy onder controle hebt, om op de kop onder koraal te kunnen kijken, of stil te kunnen liggen om foto’s te kunnen maken, enz. De nachtduik vond ik denk ik de spannendste van allemaal (ook omdat Jennifer R. of terwijl Elephante (hi), me een beetje bang gemaakt had met haar verhalen over deze duik). Maar ik vond het geweldig…. Met een zaklamp afdalen tot 18 meter om zo weer een heel andere onderwater wereld te verkennen. De navigatieduik en de visherkenning spreekt helemaal voor zich, en toen we ons op gingen maken voor de diepte duik stond er maar één ding op mijn lijstje….. en dat was de BULL SHARK. Dus we zakte vol spanning af naar 30 meter, waar we eigenlijk binnen 5 minuten onze grote vriend al zagen. En tsja… het is gewoon met geen pen te beschrijven wat er door je heen gaat als je deze grote jongens langs ziet zwemmen (2 a 2,5 meter lang). Mochten jullie willen zien hoe de jongen eruit zag, dan adviseer ik je even mijn filmpje op mijn site te bekijken… misschien kan je dan een klein beetje begrijpen wat er dan door me heen ging. Verder zie ik nu de volgende tekst op wikipedia staan…. Misschien maar goed dat ik dat toen niet wist….. (The bull shark is well known for its unpredictable, often aggressive behavior. Since bull sharks often dwell in shallow waters, they may be more dangerous to humans than any other species of shark, and, along with tiger sharks and great white sharks, are among the three shark species most likely to attack humans).

En ja, dan ben je gecertificeerd advanced open water diver…. De volgende stappen zijn Rescue Diver en Master Diver. Maar ja, ik had afspraken voor de kerst en oud en nieuw, dus met pijn in mijn hart verliet ik Ko Tao (een paradijs op aarde) en stapte voor een reis van 10 uur in de boot en bus.

In Bangkok ontmoette ik weer wat gasten die ik op Ko Tao had ontmoet en gingen na de reis van 10 uur gezellig nog een biertje drinken op Ko San Rd. Om 4.30 uur hobbelde we ons bedje in om 4 uur later weer met zijn alle te ontbijten, om vervolgens iedereen zijn eigen weg te gaan. En ik vind dat niet de leukste momenten tijdens mijn reis, het afscheid nemen van mensen waarmee je een geweldige tijd hebt gehad. En merk dat ik dan ook wel even tijd nodig heb om te “onthechten”.

Maar goed, ik ging terug naar mijn "vrienden" in Jomtien en daar ben ik nu. Kerstavond en eerste kerstdag zitten erop, en vind het maar gek. Gek om überhaupt in je korte broek de kerst te kunnen vieren, maar vooral de kerst te moeten/mogen vieren zonder je familie en vrienden/vriendinnen. Gisterenavond ben ik dan ook even het feestgedruis ontvlucht en heb ik een uurtje op het strand gelegen, de sterren bekeken en aan jullie thuis gedacht. Wat een ervaring, maar weet nog niet zo goed of ik het ECHT leuk vind.

Uitkijkend over het strand en zee, lurkende aan mijn pineapple shake geniet ik wederom van alle emotie die deze kerst met zich meebrengt. Nog steeds met Ko Tao in mijn hart vier ik de kerst, vier ik een kerst zonder mijn dierbare. Zonder dat dit verdriet met zich meebrengt merk ik wel dat jullie heel belangrijk voor me zijn, en dat dit ook weer een heel mooi gevoel is.

De nabije toekomst ziet er schitterend uit, met wellicht nog een bliksem bezoek aan mijn vrienden in Melaka (Maleisie) (heb namelijk een visum probleem) en dan komen mijn ouders. Samen met mijn ouders ga ik het avontuur van Thailand aan. We zullen elkaar veel te vertellen hebben, en ben ik zo benieuwd naar de verwonderingen die ze zullen hebben bij deze reis. Ik kan niet wachten tot ik ze op het vliegveld van Bangkok in de armen kan vallen.

Voor nu twijfel ik nog om voor een paar dagen naar Ko Samet te gaan, en zit ik er echt over na te denken om mijn rescue diver en master diver cursus te gaan doen. Zal dan 5 weken op Ko Tao zitten, en zoveel mogen duiken als ik wil, open water cursussen mogen bijwonen en zelfs opfriscursussen mogen geven in het zwembad. Maar goed, zoals jullie onderhand weten reis ik zonder planning. We gaan het weer zien of Ko Tao nog in mijn reisschema gaat voorkomen.

Voor nu zeg ik ho ho ho, merry x-mas en duik nog maar even de heerlijk warme (zo’n 27 a 28 graden) Golf van Thailand in. Bah, wat is het leven soms toch vervelend. Geniet en verwonder. kus